Loodglans

Loodglans vormt een belangrijke ziekte in pruim. Er zijn geen bestrijdingsmiddelen voorhanden tegen deze schimmel. Bladeren aan zieke bomen vertonen een grijze loodkleur.

Die verkleuring is een gevolg van het ontstaan van luchtruimten onder de opperhuid. Vaak blijft het blad kleiner. Soms hebben maar een paar takken deze symptomen. Bij ernstige aantasting sterven takken af en kan de hele boom dood gaan. Op de dode bast worden dan paarse, korstvormige vruchtlichamen gevormd. De vorm van de vruchtlichamen varieert. De grootte varieert van 2 tot 8 cm in diameter. De vruchtlichamen kunnen langer dan één jaar sporen produceren. De ziekte gaat door de bast tot in het hout en zorgt daar voor afstervend weefsel, wat bij doorsnijden van takken eruit ziet als bruinverkleuring van het hout.

Aantasting wordt veroorzaakt door de schimmel Chondrostereum purpureum. In het najaar worden door de aanwezige vruchtlichamen op dood hout sporen gevormd. Deze sporen worden onder natte omstandigheden verspreid, vooral in de winter en in het vroege voorjaar. Verspreiding vindt zelfs bij lage temperaturen plaats, zolang het maar niet vriest. De infectie verloopt via verse snoeiwonden of bladlittekens. Wanneer infectie optreedt, zijn ongeveer één maand later de eerste symptomen te zien van bladeren met loodglanskleur. In de maanden april tot juni kan mycelium vanaf de geïnfecteerde plek wel 50 tot 80 cm uitgroeien in de bastvaten. Door de bast heen zullen weer nieuwe vruchtlichamen gevormd worden. Wanneer de ziekte eenmaal in de stam zit, is de boom meestal binnen drie jaar dood.

Aangezien er geen chemische bestrijdingsmiddelen voorhanden zijn, moet de ziekte onder controle gehouden worden door het direct verwijderen van infectiebronnen. Door loodglans gedode takken moeten, zeker als er paarse vruchtlichamen op zitten, direct worden verwijderd en verbrand. Zorg dat er zich geen bronnen in de buurt van de boomgaard bevinden.