1.8 Introductie van DNA in de fokkerij (2024)

Tot 1953 gebruikten wetenschappers statistiek en veronderstelde mechanismen om voorspellingen te doen over overerving. Niemand wist wat precies het mechanisme erachter was. Maar in 1953 ontdekten Watson en Crick, gebruikmakend van onderzoeksresultaten van Wilkins en Franklin, de dubbele helixstructuur van DNA en samen wonnen ze de Nobelprijs voor hun ontdekking.

Sinds de ontdekking van de DNA-structuur is er veel gebeurd. In het begin was het bestuderen van het DNA zeer arbeidsintensief en zeer kostbaar. In het begin van de 21e eeuw voerden robots genotypering op grote schaal uit, b.v. van meer dan 60.000 genetische merkers, specifieke en identificeerbare DNA-sequenties, op duizenden individuen in zeer korte tijd. De locatie van een merker en de samenstelling ervan zijn bekend. Deze genetische merkers, Single Nucleotide Polymorphisms (SNPs) genoemd, kunnen worden gebruikt om dieren te vergelijken op basis van de samenstelling van de verschillende merkers. Tegenwoordig kan het genoom tot in de kleinste details en op zeer nauwkeurige wijze worden gekarakteriseerd door middel van Whole Genome Sequencing (WGS). Het genoom van een individu bestaat uit ongeveer 3 miljard basenparen. Voor de opslag van genomische informatie zijn uitgebreide databases nodig, en voor analyse zijn geschikte, ingewikkelde statistische modellen nodig