1.12 Resultaten van fokkerij (2024)

Het selectief fokken van dieren heeft een geschiedenis van al bijna 300 jaar. Sindsdien is er veel bereikt. Op het gebied van de hondenfokkerij zijn duidelijke resultaten geboekt. Selectief fokken heeft zeer grote honden opgeleverd zoals de Ierse Wolfshond (>71 cm), zeer zware honden, zoals de Boerboel (50-80 kg), zeer kleine honden zoals de Chihuahua (20 cm), zeer snelle honden zoals de Greyhound (17,5 kg). m/sec) en nog veel meer rassen met zeer verschillend uiterlijk en voor verschillende doeleinden. Vanaf 1960 werd het selectief fokken van landbouwhuisdieren echt succesvol. Bijvoorbeeld bij varkens is tussen 1960 en 2010 het aantal gespeende biggen per zeug per jaar gestegen van 14 naar ruim 30. De hoeveelheid mager vlees per ton voer is in die periode gestegen van 85 naar 170 kg door een hoger mager vlees percentage en een betere voederconversie. In leghennen steeg in die periode het aantal eieren per gehuisveste kip van 230 naar 370 en het aantal geproduceerde eieren per ton voer van 5000 naar 9000.

Vanaf 1990 verschoof de nadruk in het fokdoel geleidelijk naar het vermogen om met deze productieniveaus om te gaan in de reeks gangbare landbouwsystemen. Dit omvat diergezondheid, overleving van jongvee, levensduur van fokvee, productkwaliteit, sterke en functionele lichaamskenmerken, enz. (zie ook hoofdstuk 3.18).
Het voortplanten van de dieren in een landbouwsysteem houdt altijd een natuurlijke selectie voor deze omstandigheden in, zelfs als er geen sprake is van kunstmatige selectie. Als landbouwsystemen snel veranderen als gevolg van wetgeving of maatschappelijke druk, kan de natuurlijke selectie het tempo niet bijhouden en kunnen de gezondheid, de overleving en de levensduur van dieren een tijdje in gevaar komen.