3.1 Uitdagingen voor de fokkerij (2024)
- Tessa Jacobs
- Kor Oldenbroek
De grootste uitdaging voor de voedselproductie in de landbouw is de aanhoudende groei van de wereldbevolking naar 9 miljard mensen in 2050 (United Nations Development Goals, 2005). Dierlijke productie systemen spelen een belangrijke rol in de landbouw omdat ze voedsel van hoge kwaliteit produceren. In ontwikkelingslanden leveren dieren niet alleen vlees, melk en eieren, maar ook vezels, bemesting voor gewassen, mest als brandstof en trekkracht. In ontwikkelingslanden vormen productiviteit en fitnesseigenschappen de grootste uitdaging voor het fokken van dieren. Beide zijn nodig om de productie van voedsel door dieren voor de voedselvoorziening van de mens te vergemakkelijken.
In ontwikkelde landen worden intensieve dierlijke productiesystemen ontwikkeld waarbij dieren onder gecontroleerde omstandigheden worden gehouden en dieren worden beschermd tegen ziekten. Deze systemen vergen veel arbeid en verhogen vaak niet het dierenwelzijn. Het verzoek vanuit de samenleving om betere gezondheids- en welzijnskenmerken creëert een nieuwe uitdaging voor veefokkers. Gezonde en robuuste dieren voldoen aan de vraag om het antibioticagebruik bij de veehouderij te minimaliseren. In deze landen is arbeid duur. Dit versterkt het belang van gezondheid en robuustheid (het pleit voor meer aandacht voor adaptieve eigenschappen in de fokkerij) en het stimuleert de automatisering van processen in de veehouderij.
De robuustheid van melkvee kan bijvoorbeeld worden beoordeeld door frequente melkproductiegegevens te analyseren, zoals geïllustreerd wordt in de volgende afbeelding:
Veerkrachtige (resilient), robuuste koeien vertonen minimale korte verstoringen (disturbances) in de melkgift (MY) na een stressvolle gebeurtenis, terwijl niet-veerkrachtige, niet-robuuste dieren in die situatie meer productieverlies vertonen over een langere periode.
Fokkerijuitdagingen worden beïnvloed door een breed scala aan factoren. Ze worden bepaald door de behoeften en prioriteiten van de eigenaren van de dieren, de consumenten van dierlijke producten, de voedingsindustrie en in toenemende mate de publieke opinie. Het vinden van de juiste balans tussen de verschillende eisen is een continu proces en vereist het inspelen op toekomstige omstandigheden en een zorgvuldige planning van effectieve fokprogramma's.