8.1.2: Het diermodel

Echter, als de erfelijkheidsgraad laag is, dan is massa selectie niet echt de beste manier om de genetisch beste dieren te selecteren. Verder, als de fenotypen van sommige dieren om de een of andere reden niet beschikbaar zijn, dan werkt massa selectie niet omdat niet alle dieren waarnemingen hebben. Een voorbeeld is melkproductie bij stieren. In deze gevallen kunnen we de prestaties van verwante dieren gebruiken om de fokwaarde van het dier zonder waarnemingen te schatten. Dit is mogelijk omdat, zoals we gezien hebben in het hoofdstuk over genetische relaties, verwante dieren allelen delen. En hoe meer dieren verwant zijn, des te meer allelen ze delen. Dit model voor het schatten van fokwaarden maakt gebruik van informatie van verwante dieren en het model heet het Diermodel. Een belangrijke voorwaarde is dat de stamboom nauwkeurig vastgelegd is, zodat de familierelaties bekend zijn en geen fouten bevatten. Deze methode vraagt om een redelijk groot aantal dieren om de schatting van de fokwaarde nauwkeurig te maken. De dieren moeten verwant zijn aan elkaar en/of in dezelfde omgeving gehouden worden om de genetische en omgevingscomponenten van de fenotypen te ontrafelen.

De fokwaarden schatten met het diermodel is erg nuttig in het geval van ontbrekende waarnemingen omdat de genetische relatie met dieren die wel een fenotype hebben de schatting van de fokwaarde van het dier zonder fenotype mogelijk maakt. Maar, zelf als het eigen fenotype bekend is, heeft het toegevoegde waarde ten opzichte van massa selectie, omdat het gebruik maakt van de prestatie van verwante dieren. Dit geeft een nauwkeurigere schatting van de fokwaarde.