Fluorschade - lelie

Zowel te velde als in de kas wordt het bladweefsel vanuit de top van het blad of vanuit de rand juist onder de top eerst donkergroen, het raakt waterig doorschoten en wordt later slap en lichtbruin.

De symptomen breiden zich uit met zones van 1-4 millimeter breedte. De uitbreiding kan tot stilstand komen, maar kan ook doorgaan tot aan de bladvoet, waardoor het blad geheel slap wordt en langs de stengel hangt.

De afwijking manifesteert zich bij een gesloten gewas vooral in de topbladeren en begint bij een open gewas bij de onderste blaadjes.

Het verschijnsel wordt veroorzaakt door een vergiftiging met fluor. De opname van fluor vindt vaak plaats vanuit de grond, maar kan ook een gevolg zijn van de aanwezigheid van fluor in de lucht. 

Een belangrijke oorzaak van het ontstaan van een te hoog gehalte fluor in de grond is het gebruik van meststoffen die fluor bevatten, zoals superfosfaat. De mate van verdamping door de bladeren is mede bepalend voor de mate waarin de verschijnselen voorkomen.

Waargenomen is dat planten die weinig vocht konden opnemen als gevolg van droogte of wortelverbranding, geen bladtopnecrose hadden en dat op plaatsen waar veel luchtbeweging tussen het gewas plaatsvond, veel bladtopnecrose voorkwam.

Er bestaan duidelijke verschillen in gevoeligheid binnen het leliesortiment.

• Bij kans op schade de grond voor het planten goed doorspoelen en te sterke verdamping door het gewas tegengaan.

• Niet bemesten met fluorbevattende meststoffen.