Roze perenluis

De roze perenluis komt alleen op peer voor. Hij is minder schadelijk dan roze appelluis en komt alleen in sommige jaren voor. Pleksgewijs worden hooguit enkele bomen aangetast.

De aantasting wordt zichtbaar in de sterke bladkrulling waarin de luizen zich vermeerderen. De bladeren kleuren eerst geel, wat kenmerkend is voor roze perenluis. Daarna kleuren de bladeren zwart en vallen af. De afdruipende honingdauw kan schade geven aan de vruchten. Roze perenluis veroorzaakt geen misvormde vruchten.

In april komen de stammoeders uit de wintereieren. Afhankelijk van de temperatuur zijn de stammoeders na 1 tot 3 weken volwassen en beginnen ze met het voortbrengen van nakomelingen. Dat gebeurt in het opgekrulde blad (de gal). Wanneer deze luizen volwassen zijn en zelf jonge luizen gaan voortbrengen neemt de aantasting snel toe. De jonge luizen van de tweede generatie verspreiden zich langs de takken door de boom en stichten daar nieuwe kolonies. Zo kan het gebeuren dat een boom eind mei helemaal is aangetast.

Vanaf half juni gaan de luizen vleugels ontwikkelen. De gevleugelden vertrekken naar de zomerwaardplant lievevrouwebedstro. In tegenstelling tot rose appelluis is er bij rose pereluis vanaf juli geen verdere verspreiding in het perceel. In september keren gevleugelde roze perenluizen terug naar peer, waarna eileg plaatsvindt.

Omdat roze perenluis vaak heel pleksgewijs optreedt, kan bestrijding vaak beperkt blijven tot de aangetaste bomen.