Perenpokmijt - perengalmijt

De aantasting die de perenpokmijt veroorzaakt, wordt ook wel perenpokziekte genoemd. Vooral de rassen Doyenné du Comice en Beurré Hardy zijn gevoelig, maar ook bij Conference komt aantasting voor.
De perenpokmijt wordt ook wel perengalmijt genoemd.

Perenpokziekte dankt zijn naam aan het verschijnen van pokken (gallen) op bladeren, vruchtstelen en vruchtbeginsels. Op het blad zien deze gallen er uit als groene, gele en later meer rode bulten. In de zomer verkleuren de pokken op de bladeren zwart en trekt het bladgroen weg. Bij ernstige aantasting worden de bladeren geel en vallen ze af. Aantasting van de vruchtbeginsels wordt later in het jaar zichtbaar als verruwde plekken op de vrucht. De perenpokmijt zelf is nauwelijks te vinden. In het voorjaar zitten de vrouwtjes diep in de knoppen verscholen. De jonge mijten die in de knop uit het ei komen, zuigen aan de ontvouwende bladeren. Dat is het stadium waarin de mijten te vinden zijn en te bereiken met bestrijdingsmiddelen. Wanneer de galbulten groot genoeg zijn, kruipen de mijten daarin weg.

De perenpokmijt overwintert achter de buitenste knopschubben. Als de knoppen beginnen te zwellen in het voorjaar, kruipen ze dieper de knop in en leggen hun eieren tussen de bladeren en de bloemen. De jonge mijten die uit het ei komen, veroorzaken zuigschade aan de onderkant van de ontvouwende bladeren, die als pokken zichtbaar wordt. Als de gallen groot genoeg zijn, kruipt de mijt erin weg. Vermeerdering vindt gedurende de hele zomer plaats in de gallen en telkens ontstaan weer nieuwe generaties mijten die gallen veroorzaken, later in het jaar ook in de jonge scheuten. In het najaar kruipen de mijten weg in de knoppen.

Bestrijding tegen perenpokmijt wordt in het vroege voorjaar uitgevoerd. Op het moment dat de knoppen open staan, komen de galmijten uit de knoppen en zijn ze het meest kwetsbaar. Op andere momenten in het jaar is bestrijding van deze mijt niet zinvol. Er zijn slechts een beperkt aantal middelen beschikbaar tegen perenpokmijt.