Valse meeldauw - algemeen

De aantasting is te herkennen aan de hoekige, onregelmatige geelgroene tot purperrode bladvlekken. Soms is onder vochtige omstandigheden, aan de onderkant van het blad wat schimmelpluis te zien.

Later krijgen de bladvlekken soms een paarse rand. Op de bovenzijde van de bladeren en soms op de jonge stengel en bloemdelen (vooral van zaailingen en kasrozen) ontstaan onregelmatige, geelgrijze tot purperrode vlekken, die verdorren en een paarse rand houden. De aangetaste bladeren vallen af. Valse meeldauw komt voor op o.a: Alyssum, Buddleja; Cercis, Eucalyptus,Galium, Hebe, Helleborus, Iberis, Laburnum, Rosa, Veronica, Viola en Vitis.
Op kruisbloemigen (bijv. herderstasje) kan valse meeldauw gallen veroorzaken.

In het voorjaar kiemen de sporen, uit de gevormde sporendragers komen weer nieuwe sporen die zich verspreiden door de wind en opspattend water. Vooral onder koele, vochtige omstandigheden kiemen de sporen op de natte bladeren. De schimmel groeit in de plant verder. Uit de huidmondjes groeien opnieuw sterk vertakte sporendragers die zorgen voor nieuwe sporen. Uitbreiding van de ziekte kan heel snel gaan. De schimmel overwintert als dikwandige spore en als schimmeldraden in geïnfecteerd weefsel aan de plant en op de grond.

• Minder vatbare soorten of rassen gebruiken

• Zorgen voor goede groeiomstandigheden

• Voorkom vochtige bladeren (in de kas luchten en stoken) Aangetaste delen wegsnoeien en afgevallen blad verwijderen en afvoeren

• In het najaar het afgevallen blad zorgvudig opruimen en afvoeren

• Stem de bespuitingen af met behulp van een waarschuwingssysteem voor valse meeldauw

• Gallen door valse meeldauw op herderstasje en andere kruisbloemen

• Levenscyclus valse meeldauw op plantenziektekunde.nl